അരുത്

അരുത് എന്നു പറഞ്ഞാലും

അകത്തെക്കു വരുന്ന

ചിലരുണ്ട്...

കാലത്തിനും 

കാലനും

പേടി തോന്നുന്ന

ചിലർ !!!

സ്കൂളിനോട്

നമ്മൾ പിരിയുമ്പോൾ 

നിനക്കു പകരക്കാരൻ

ഉണ്ടായിരുന്നു

എനിക്കോ....

ഇനിയും കനൽ അടങ്ങാത്ത

കാലത്തിന്റെ പെരുവഴിയിൽ

ഓർമ്മകൾ ചൂടുന്ന കണ്ണീർ മാത്രം.

അക്കങ്ങൾ

അക്കങ്ങളായ്

സായന്തനങ്ങൾ

കൊറോണയുടെ

പുറകേ നടന്നു

നീ വളർന്നോ

നീ തളർന്നോ

നീ എത്ര കാലമുണ്ടാകും

നിൻ്റെ കാലനെന്നുണ്ടാകും

നീ ഏതു വഴിയാ വന്നെ?

നീ പോകുന്നില്ലേ.....?

എന്നും ഈ ചോദ്യങ്ങൾ

വന്നു സായന്തനത്തിൽ

തിര നോക്കി കിടക്കും

ദിവസങ്ങൾ കുത്തിവരച്ച

മണലിൽ

സമയത്തിൻ്റെ തിര

നിർത്താതെ ചിലച്ചു.

ഇന്നി എങ്ങോട്ട്?

കാലത്തിന്

കൊറോണ

കൊലുസ്സിട്ടു

ഇന്നി

ഞാനറിയാതെ

നീയെങ്ങോട്ട്

പോകാൻ?

പകൽ

ചുവന്ന വീഞ്ഞു 

പകർന്ന സന്ധ്യകൾ

കറുത്ത കമ്പളം

പുതച്ചു നിന്ന അമ്പിളി

കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി

പകൽ വീഞ്ഞു 

നുകർന്നു ചിരിച്ചു... 

ഈ തുടർക്കഥക്കു 

ഒടുക്കമുണ്ടോ?

എനിക്കൊരു

മോചനമുണ്ടോ?

ഞാൻ

ഞാൻ പൂവാകുന്നത്

അവൾ കണ്ടു... 

അവൾ പൂ ചൂടുന്നത്

അവർ കണ്ടു.... 

അനീതി

അനീതി നടന്നു പോകുന്നത്

അടർന്ന പൂക്കളുടെ മീതെയാണ്

വെയിലും കാറ്റും

സമയവും സാക്ഷിയായപ്പോൾ

ശെരി തെറ്റുകൾ കറുത്ത

കൊട്ടിട്ട് നീതി പീഡത്തിലിരുന്നു

പറഞ്ഞു.... 

സാക്ഷിയുണ്ടല്ലോ

നിന്റെ കാലം ഞാൻ കുറിക്കാം

സന്ധ്യയോട്...

കുഞ്ഞേ, നിനക്ക്

ഞാൻ എന്ന കടൽ തരാം

കരയിൽ നിന്ന് കടൽ കാണുന്നോ

കടൽ നീന്തി കര കാണുന്നോ

കാഴ്ചയുടെ തിര സാക്ഷി

സന്ധ്യേ... നിനക്കുത്തരമുണ്ടോ???

മാറ്റം

മഴ മാറി ഇല വാടി

വേരറ്റു കാറ്റിലീ മരവും വാടി

ഋതുക്കൾ മാറി താളവും വാടി

കര വാടി പെരുമയും മാറി

മാറ്റത്തിൻ അപേക്ഷ നീറി

ചാകാതെ ചവറായി നാറി

അന്യൻ

അന്യൻ എന്ന വാക്കുള്ള

ലോകമായിരുന്നു അത്.... 

പക്ഷേ എന്നിൽ പടർന്ന തീ

വഴി ചൂട്ടു കത്തിച്ച്

മുമ്പേ നടന്നപ്പോൾ.... 

അടിമക്ക് അന്യൻ എന്ന

വാക്കിന് പോലും 

അവകാശമില്ലെന്ന്

ഞാൻ അറിഞ്ഞു....

ഇഷ്ടം

നഷ്ടപ്പെട്ട ഇഷ്ടം

കഷ്ടപ്പെട്ടു നേടണം 

എന്നുണ്ടായിരുന്നു...

പക്ഷെ

ദുഷ്ടനായതുകൊണ്ട്

ശിഷ്ടമായി ജീവിതം

ചതി

ചതിയുടെ പാളയം വിട്ടു

നാട്ടു വഴിയിലെ പാട്ടു കേട്ടു

പാട്ടിലലിഞ്ഞ കാറ്റ് മൂളി

നീ വൈകിയ നേരമത്രയും

കട്ടു തിന്ന തിരക്കുകൾ

ഒരു മേശയിട്ടു വിരുന്നു കൂട്ടി

ഇന്നി എന്റെ ലോകം നീയാണ്

ഇന്നി ഞാൻ അടിമയല്ല

എന്റെ ശബ്ദത്തിൻ ചാട്ടവാറിൽ

പേടിച്ചു നിൽക്കണ്ടാ.... 

ചതിയുടെ പാളയം ഞാൻ വിട്ടു... 

കൂട്ട്

നിന്റെ കൂട്ടുതേടി

വന്ന എന്റെ ആശകൾ

നനഞ്ഞു നിന്ന്

കാത്തിരിപ്പിൻ

കുട തേടി വന്നപ്പോൾ

ഞാൻ ചോദിച്ചു

"നീ എങ്ങോട്ടാ"

അവൾ എന്തോ

പറഞ്ഞു.... 

അപ്പോയേക്കും

ആ ചിരിയുടെ

ചായ്പ്പിൽ ഒതുങ്ങി

നിന്നിലെ നനവായ്‌

ഞാൻ വല്ലാതെ തണുത്തു.... 

നീ

എന്റെ ജാലകത്തിന്

ചില്ലിട്ട കുപ്പിവളകളെ

വെയിലിന്റെ 

ദിക്ക് കുറിച്ച്

നിലാവിന്റെ 

വരമ്പു വിരിച്ച്

എനിക്ക് തണലിട്ട

വർണ്ണങ്ങളിൽ

ഒരു വിലാസമേയുള്ളൂ

അതാണ് നീ... 

പട്ടണം

എന്റെ പട്ടണമേ

ലാത്തികൊണ്ടും

ചോരകൊണ്ടും

വലഞ്ഞുവോ?

പ്രതിക്ഷേധത്തിൽ

തെരുവ്

ശ്വാസം

തിരഞ്ഞുവോ?

പകൽ... വിധിയോർത്

വിയർത്ത പട്ടണത്തോട്

വലഞ്ഞ കിതപ്പിനിടെ

ചോദിച്ചു....

നിന്റെ പീഡനകഥ

ഞാൻ എഴുതട്ടേ... 

ചോര കണ്ടു

രസിച്ചോ...

വോട്ടിട്ട

ന്യായങ്ങൾ

വഴി മറന്ന

കാട്ടിൽ

വേടാനാരെന്നറിയാതെ

വേട്ടയെന്തിനെന്നറിയാതെ

ഇര തിരഞ്ഞു സാക്ഷിയായ്‌

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ

അരുവിയിൽ

നീയെന്നു നിൻ

മുഖമറിയും.... 

എന്റെ പട്ടണമേ

ഒരു നല്ല

പകൽ വിരിയട്ടേ.... 

പൂക്കളം

പണിയെടുത്തു...

കൂലി പേപ്പറിൽ ചൂണ്ടി

ഒപ്പിടാൻ പറഞ്ഞു...

"ബാങ്കിൽ വരുമത്രേ...."

പക്ഷേ കാത്തിരിപ്പിന്റെ

മൗനത്തെ തുളച്ചുകൊണ്ട്

മോൻ ചോദിച്ച സൈക്കിൾ

എന്നെ ഇടിച്ചു തെറുപ്പിച്ചു

ഓണമില്ലങ്കിലും

പൂക്കളം നിരന്നു

ചുവന്ന പൂക്കളം !!!!!

ദേഷ്യം

കണ്ടുമുട്ടുന്ന

സ്നേഹത്തിന്റെ

പുറത്തൊക്കെ

ചിരി ഒട്ടിച്ച

നേരബോക്കു

ചോദിച്ചു

നിനക്കെന്താ

ഇത്ര ദേഷ്യം

നിനക്കുമാത്രം

സ്നേഹമില്ല....

ദേഷ്യം കണ്ണാടി

നോക്കി....

ഞാൻ 

വിരൂപിയാണോ?

ഞാൻ

പാപമാണോ

മുഖം

ചിരിയുടെ മാത്രം

തറവാടാണോ?

കണ്ണുകൾ മെല്ലെ

അടഞ്ഞു

പേശികൾ അയഞ്ഞു

കൈകൾ തമ്മിലുരഞ്ഞു

കാലുകൾ വഴി തിരഞ്ഞു

മുടി കാറ്റിലുലഞ്ഞു

പുറത്തേക്കുള്ള വഴി

അറിയാതെ ദേഷ്യവും

അകത്തിക്കുള്ള വഴി

അറിയാതെ ചിരിയും

തമ്മിൽ തമ്മിൽ നോക്കി.... 

അവസാനം

അവസാന ബസ്സിന്റെ 

ഒച്ചയും വറ്റിയപ്പോയാണ്

അവൻ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ

എത്തിയത്.... 

ഇന്നി.... 

അവസാന തുള്ളി

ബോധം മറയുവോളം

കൂട്ടിരുന്ന കാത്തിരിപ്പിന്റെ 

തോളിൽ ചാഞ്ഞിരുന്ന്

അവസാന ബസ്സിന്റെ

പുകമണത് 

അസ്തമിക്കാതെ

ഒരു രാത്രി....

മെല്ല നടന്നു... 

ഇരുള് കനത്ത വഴി

ചീവിട് മൂളുന്ന വക്കു

കളിയാക്കുന്ന വഴിവിളക്കുകൾ

തനിച്ചാക്കിയ കറുത്ത ആകാശം

മനസ്സിന്റെ കടുത്ത വേനൽ... 

അവസാന വട്ടം ഞാൻ കാതോർത്തു... 

ഒരു നിലാവ് പോലെ

ബസ്സിന്റെ വെട്ടം

വന്നെങ്കിൽ.... 

അവസാനം

അവസാനം 

ഏതോ ഇരുളിൽ

അവസാനമായി.....

ശവപ്പെട്ടി

ശവപ്പെട്ടിയാകട്ടെ എന്ന്

ശാപം കിട്ടി ഒരു മരത്തിന്

വിധിയാണോ കനിയാണോ

വേരറ്റതെന്നറിയാതെ

ആകാശം മിഴിച്ചു നിന്നു

പ്രഭാതം

പത്രം വരുന്ന

ദിവസമേ

പ്രഭാതമുള്ളൂ...

അതുകൊണ്ടു തന്നെ

പത്രമാണ് പതിവ്

പ്രഭാതമല്ല

വാക്ക്

വാക്കിന്റെ 

വാല് പിടിച്ച്

നിലത്തടിച്ചു

മണ്ട പൊട്ടി

ചോരയൊലിച്ചപ്പോൾ

അതിൽ കൈമുക്കി

മുഖത്ത് വേഷമിട്ടു

ഇന്നി ഒരു ചർച്ചയായാലോ?

മധുരം

മധുരം കഴിക്കരുത്

ജീവിതം കായ്ക്കും

എന്നാൽ…..

മധുരമറിഞ്ഞേ…. 

കഥ തീരൂ… 

മാന്ത്രികൻ

മേനകെട്ട മനയിലൊരു

മാന്ത്രികനുണ്ട്….

മന്ത്രം പുകച്ചും

വർണ്ണം ജപിച്ചും

കാഴ്ച ചമച്ച രസികൻ!!!

പണി

കാലം കുറിക്കാത്ത

പണിയുണ്ട്

അതാണ്

മന്ത്രിപ്പണി

കാലം കഴിഞ്ഞാലോ

ശില്പിക്കു പണി

പിരിവ്‌

പിരിക്കുന്നവൻ

മനുഷ്യന്റെ മുഖമുള്ള

മൃഗമാണ്...

ഭോഗിച്ചു വിശക്കുകയും

വിശന്ന് ഭോഗിക്കുകയും

ചെയുന്ന മൃഗം

കലാകൗമുദിയിൽ.....

 

Published in kalakaumudi

അമ്പലം

അമ്പലങ്ങൾ
കൂടുകളായി
ദൈവങ്ങൾ
കല്ലുകളായി
ഇരുളിന്റെ
അർച്ചനയിൽ
മൗനസഹസ്രജപം
പ്രസാദം നൽകാതെ
മയങ്ങിപ്പോയി.

മഴത്തുള്ളിയിൽ

D

വായന- കവിതകളുടെ റിപ്പബ്ലിക്ക്- ശ്രീ ബിനുരാജ്

താൻ ജീവിച്ച ലോകത്തിലെ കാഴ്ചകളെയും വായനയെയും ഭാവനയുടെ ചിറകിലേറ്റി പുനർവായന നടത്തുകയാണ് ബിനുരാജിന്റെ 'കവിതയുടെ റിപ്പബ്ലിക്ക്' എന്ന കവിതാസമാഹാരം. ജീവിത സഞ്ചാരത്തിന്റെ വൈവിധ്യമാർന്ന ചിത്രങ്ങൾ കവിതയിലൊരുങ്ങുമ്പോൾ,അവ സംസ്കാരത്തിന്റെയും ആധുനികതയുടെയും പൊള്ളുന്ന തീഷ്ണത വായനകാരിലേക്കു പകരുന്നുണ്ട്. ഇന്നലെകളിൽ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നവന്റെ മുന്നിൽ പെട്ടന്ന് വന്ന മഴയിൽ എല്ലാം മറന്ന് നനയുന്നതിന്റെ കുളിർമയുണ്ട് ഈ വായനാ അനുഭവത്തിന്‌.

എന്റെ മകൻ പഠിക്കാൻ പോകുന്നത്
എന്നെപ്പോലെ നടന്നിട്ടല്ല, സന്തോഷം
പക്ഷേ, മാഷേ
സ്കൂളിലേക്കുള്ള വഴിയും
പഠിക്കാനുള്ളതല്ലേ.....
(സ്കൂളിലേക്കുള്ള വഴി)

ഈ വരികളിൽ കണ്ടു മാഞ്ഞ ഒരു ചിത്രമുണ്ട്. വളരെ ലളിതമായ ഭാഷയിലൂടെ വരച്ചിടുന്ന ചിത്രത്തിൽ അസാധാരണമായ ഒരു അർത്ഥ മൂർച്ചയുണ്ട്. ആധുനികതയിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതിനൊപ്പം നഷ്ടത്തിന്റെ ഒരു ഓർമപ്പെടുത്തൽ കൂടി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.

'കവിതയുടെ റിപ്പബ്ലിക്ക്' എന്ന കവിത ഒരു മനോഹരമായ വായന അനുഭവമാണ്. ആധുനിക രാഷ്ട്രീയ മൈതാനത്തിൽ മുഖം മൂടിയിട്ട് മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ 'പത്രാസുകൾ' തുറന്നു കാട്ടുകയാണ് ഈ രചന.

പഠിത്തത്തിലും കലയിലുമൊന്നും
മിടുക്ക് ഇല്ലാതിരുന്ന
കർഷകന്റെ മകൻ
ഇന്നും
പാടത്ത്, ഒറ്റക്കാണ്
എന്ന 'കൃഷിപാഠത്തിലെ' വരികൾ പാടവരമ്പിലൂടെ നടക്കുന്ന കാലത്തോടുള്ള കലഹമാണ്. ഒറ്റപ്പെടലിനോട്.... സ്വാർത്ഥതയോടെ നടന്നു അകലുന്ന ആധുനികതയോട്....

മൂന്ന് ബുധശിഷ്യന്മാർ എന്ന കവിതയിൽ സാമൂഹിക വൈവിധ്യം മനുഷ്യ വ്യവഹാരങ്ങളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നത് എങ്ങനെ എന്നു കാട്ടിത്തരുന്നു.

മറ്റൊരു ശ്രദ്ധേയയമായ കവിതയാണ് 'വായിച്ചുതീർന്ന പുസ്തകം'. പുസ്തകം ചില്ലിട്ട മനോഹാരിത മാത്രമല്ല.... അവക്ക് പറയാൻ ഒരു പാട് അനുഭവം ഉണ്ട്....

വാകീറിയ ദൈവം ഇരയല്ല
ചിരിയാണ് കരുതിവെച്ചത്

ചിരി എന്ന കവിതയിലെ വരികളാണ് ഇത്. ചിരിയുടെ ചന്തവും ചിന്തയും മാത്രമല്ല ചരിത്രം കൂടി ഇതിൽ വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ചിരി എന്ന് പേരിട്ട ആ കോളേജ് പയ്യൻ വായിച്ചു തീർന്നാലും ചിരി നിർത്തില്ല...

വായനക്കിടയിൽ മാറ്റൊലി കൊണ്ട ചില അനുഭവങ്ങളാണ് ഇവിടെ കുറിച്ചത്. ഈ സമാഹാരത്തിൽ 22 കവിതകളാണ് ഉള്ളത്. ഓരോന്നും നല്ലൊരു വായന അനുഭവം ആയിരുന്നു. ബിനുരാജിന് ഒരായിരം ആശംസകൾ.

വായനയുടെ ലോകത്തിൽ ഏറെ സഞ്ചരിച്ച, ആധുനികതയെ തുറന്ന മനസ്സോടെ ഉൾകൊള്ളുന്ന, പഴമയെ ലാളിക്കുന്ന, ഭാവനാ സമ്പന്നനായ ഒരു ഏകാകിയുണ്ട് ഈ കവിതകളിൽ. അയാളുടെ ആഴമുള്ള കാഴ്ചയും പാട്ടും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ വ്യഥകൾക്കും, അലച്ചിലുകൾക്കും, വേട്ടയാടലുകൾക്കും ഒരു ഉത്തരമായിരിക്കും.

ഇന്നി: ഈ കവിതാ സമാഹാരത്തിന്റെ പുറം ചട്ട പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നു. പേരിനു ചേരുന്ന ഒരു കലാ കിരീടം.

ശൂന്യം

ഇന്നി അകത്ത്‌.....

പൂട്ടി

നന്ദി

വെട്ടം കാക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളേ
നിങ്ങൾ വരച്ച വട്ടമാണ് ലോകം

വര

സ്മാരകം

എന്റെ പ്രണയ സ്മാരകത്തിൽ
ഞാൻ ഒരു പൂ അർപ്പിച്ചു
ഇപ്പോഴും അതൊരു
റോസാ പൂ തന്നെ!!!!

പരീക്ഷ

അക്ഷരങ്ങൾ മുറുക്കി
തുപ്പിയ മുറ്റത്തു
അമ്പിളി, മുഖം
നോക്കി രസിക്കുമ്പോൾ
എന്റെ രാത്രി വിളക്ക്
കൊളുത്തി വെച്ച്
പരീക്ഷ കാവലിരുന്നു

പാവിരിച്ചു ആലസ്യം
പൂണ്ടു കിടന്ന
മോട്ടിന്റെ വിടവിലൂടെ
ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ
ഗന്ധം കട്ട്
ഉദയം, പടിഞ്ഞാറ് നോക്കി
ഉന്മാദം കുഴിച്ചിട്ടു.

വിപ്ലവം

എന്റെ കീശകീറി
കൊടി കട്ട്
വിപ്ലവം ജനിക്കുന്നു
സ്മാരകങ്ങൾക്കു
കല്ലു ചുമന്ന വഴിയിലൂടെ
വെടിമരുന്ന്‌ ചുമക്കുന്നു

തിരക്ക്

ഒരേ പാളത്തിലൂടെ
അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും
ഓടുന്ന തിരക്കുകൾ
തീപിടിച്ചും താളംപിടിച്ചും
തോരാതെ തീരങ്ങൾ
അലയുന്ന നേർച്ചകൾ !!!!

കഥ

എന്റെ കഥ നീ
വായിക്കണം
കാരണം അതിൽ
എന്നെ പോലൊരു
നീയുണ്ട്....

ചായ

പഞ്ചസ്സാരയും തേയിലയും ഇല്ല
എന്നാലും ചായ വേണോ എന്ന്
ഞാൻ ചോദിച്ചു......
ആ ചോദ്യം ഒരു കുടയാണ്....
അഭിമാനം നനയാതെ
തണുത്ത പാൽ കുടിക്കുന്നു....

ചരിത്രം

ചോരകൊണ്ടതിർത്തി
വരച്ച യുദ്ധങ്ങൾ
ചുവന്ന വരയിട്ടു
പഠിച്ച ചരിത്രങ്ങൾ
വേദമോ? വേദനയോ?
പൊയ്ക്കാല് നാട്ടി
സ്മാരകമാക്കുന്നു
സ്മരണകൾ.....

പ്രണയം

ആയിരം കിനാവു കൊണ്ട്
ഒരുക്കിവെച്ച മിഴിനാളങ്ങൾ
പരസ്പരം കൊളുത്തിവെച്ച
നക്ഷത്രങ്ങളായ്....
പ്രണയം തിളങ്ങുന്നു....

ചെറു കവിതകൾ

ഉമ്മ

മകനേ നിനക്കുള്ള
ഉമ്മയാന്റെ ജന്മം
നരയും കരയും കൊണ്ട്
വഴി ചൂട്ടു വീശും... ജന്മം!!!

എന്റെ വര

കല

ആരാച്ചാരുടെ പണി
ഒരു കലയാണത്രെ
അപ്പൊ കലയുടെ
ലക്ഷ്യം..... മരണമോ?

ആന

എന്റെ വീട്ടിൽ
വാങ്ങിയ ആനക്ക്
എന്റെ പേരിട്ടു
അപ്പൊ
മുത്തച്ഛൻ പറഞ്ഞു
തോട്ടി ഒന്നു മതിയല്ലോ

അഴിമതി

അഴിമതിക്ക്
അഴിയുമില്ല
പഴിയുമില്ല
പുക മാത്രമേയുള്ളൂ
മാധ്യമങ്ങൾ
ശ്വസിക്കുന്ന പുക

കാത്തിരിപ്പ്

കാത്തിരിപ്പിൻ
കണ്ണീരു മൂടിയ
നേരം
വാക്കു വിറ്റു
മൗനത്തിലൊരു
നോമ്പ് കുറിച്ചു.

എത്ര കൂട്ടായ്
തണൽ വിരിച്ച്
മിഴി പാകി
ഓർമ്മയിണ ചേരുന്ന
നിന്നോളങ്ങളിൽ
ഒരു നിഴലായി
ലയിച്ചു നീളുമ്പോൾ

കാത്തിരിപ്പ്
കടം ചോദിച്ച
നേരം
ചുബനമിടം
നൽകിയ
ഇമ്പം കൊണ്ടു
വാതു വെച്ചു

എത്രയായി തോരാതെ
മഴ കൊണ്ട് നനഞ്ഞു
തോർത്താതെ
കുളിരിൽ പിടഞ്ഞു
ബാക്കി വെച്ച
കണ്മഷി പടർന്ന
കവിളിൽ
തിരഞ്ഞൊരു
കാലത്തിൻ
ശിഷ്ടം

കാത്തിരിപ്പിൻ
കനൽ വിതറിയ
നേരം

ഒരു മണമാകുന്നു
പിറകോട്ട്
നടന്നവന്റെ
വിയർപ്പിന്റെ
ഗന്ധം
വലഞ്ഞാലും
പിടഞ്ഞാലും
കാതിരിപ്പൊരു
കിനാവ് പോലെ
നിലാവ് പോലെ
വിടർന്ന
ചേലാണ്......

പട്ടം

പട്ടിട്ടുമൂടി പട്ടടയിൽ
വെച്ചു കൊളുത്തിയത്
എന്റെ പട്ടമാണ്
അല്ലാതെ
നഷ്ടമല്ല.....

വെട്ടം

വെട്ടം വന്നിട്ടു
വെട്ടിയാൽ
വെട്ട്
മനസ്സിന്റെ
ഇരുട്ടിലായിരിക്കും

പഠനം

രാമനെ കുറിച്ചു പഠിച്ചു
രാവണനെ കുറിച്ചു പഠിച്ചു
മേഘത്തെ കുറിച്ചു പഠിച്ചു
ഭൂമിയെ കുറിച്ചു പഠിച്ചു
ചിന്തചെന്നതുന്നിടത്തോളം
അറിവെന്നു കുറിച്ചു

വീട്ടുപേര്

എന്റെ ദിക്കു തിരിച്ച ഭിത്തിയിൽ
ഞാൻ ഒരു പേരെഴുതി
അതാണ് എന്റെ വീട്ടുപേര്

ബ്ലോക്ക്

9.30 നു ഓഫീസിൽ ഏതാണമെന്നു കരുതി നേരത്തെ ഇറങ്ങി.
പക്ഷെ block കിൽ പെട്ടു.
Block ഒരു പുതുമയല്ല.
Block ഒരു ന്യായമോ വാർത്തയോ അല്ല.
അല്ലേലും punching നു എന്ത് ബ്ലോക്ക്?
അങ്ങനെ ഞാൻ പെട്ടു.....
വണ്ടികൾക്ക് നടുവിൽ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ
Ac യുടെ തണുപ്പും.... sterio യുടെ പാട്ടും....
Perfume ഇന്റെ മണവും ഒന്നും ഞാൻ അറിയുന്നില്ല.....
ഇന്ന് താമസിച്ചത് തന്നെ......
ഉള്ളിലെ ചൂടിൽ ഞാൻ വലഞ്ഞു....

ഇന്ന് എന്താണൊരു വഴി...
വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി...
സൂചി അതാ ഓടുന്നു....
വെയിൽ കനത്തു തുടങ്ങി...
ഉച്ച വരെ ലീവ് ആക്കിയാലോ???

എന്താണീ നഗരം ഇങ്ങനെ.....
ശ്വാസം മുട്ടുന്നു
ഇന്നി എത്ര നേരം കാക്കണം....

ഒരു വാഹനവും അനങ്ങുന്നുപോലുമില്ല
അടുത്ത വാഹനങ്ങളിലേക്കു നോക്കി
എല്ലാവരും മൊബൈലിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.
ചിലർ വണ്ടി ഓഫ് ചെയ്തു ശാന്തമായി ഇരിക്കുന്നു. ആരും ഹോൻ മുയക്കുന്നു പോലും ഇല്ല. ബ്ലോക്ക് എല്ലാവരെയും മയാക്കിയോ. ബൈക്കുകാർ ഹെല്മറ്റ് ഊരി മടിയിൽ വെച്ച് ചൂടിൽ ഉരുകുന്നു.

സമയം നീങ്ങുന്നു....

അതാ ഒരു സൈറൻ.... എതിർ ദിശയിൽ നിന്നാണാ ശബ്ദം.
ആംബുലൻസ് ആണോ?

അല്ല ഏതോ vip ആണ്
അടുത്തു നിന്ന ബൈക്കുകരൻ പറഞ്ഞു...

അല്പം കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുന്നിൽ നിന്നു വാഹനങ്ങൾ അനങ്ങി തുടങ്ങി.

ഹാവൂ.... രക്ഷപെട്ടു....
നഗരം അതാ ചുമച്ചു തുടങ്ങി....
അതിനിടയിൽ വിക്കി വിക്കി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞോ.....

ഇന്നി എന്റെ ശ്വാസം ബ്ലോക്ക് ആകും...